Өөртэйгөө ярилцав

Ганбаатар: за яагаад өөртэйгөө ярилцах болов? Арай улс төрийн кареер хийх гэж байгаа юм биш биз дээ?

Ганбаа: за үгүй дээ, юу боллоо гэж дээ. Чи мэдэж л байгаашд, Шалтгаан маань нэгд чиний асуух асуултын эргэн тойронд өөрийн бодол санааг бага ч болтугай цэгцэлж авах, бүүр цаашилбал оюун санаандаа шинэ “эх газар нээх”, харааныхаа өнцгийг бага ч болтугай тэлэх, өөрийгөө ямар хүнийг мэдэж авах мөн бас бус зүйл хүссэн хэрэг. Ийм байдлаар өөртэйгөө ярилцсанаар тэгж болдог эсэхийг мэдэхгүй, гэхдээ л ямарч байсан үзье гэж бодлоо. Тэгж чаддаггүймаа гэхэд хожим өөрийгөө шоолж инээх нэг ч гэсэн хөгжилтэй дурсамж үлдээе дээ. Хүмүүс намайг нэвт шувт “уншаасай” гэж айхгүй байна. Учир нь би ганц хуудастай ном шиг мөртлөө байнга зохиолоо шинэчлэн өөрчилж байдаг болохоор тэр. Өөрөөр хэлбэл миний энд бичсэн үзэл бодол паблишдангуутаа 180 градус өөрчлөгдсөн байх магадлалтай тул та зөвхөн сонирхогчийн нүдээр хараад эмзэг тусгахгүй хөнгөн дүгнээрэй.

Ганбаатар: за тийм байдаг байж, өөртэйгөө санал нэг байнаа гсн. Тэгвэл ингээд нөгөө асуултуудаасаа эхлэх үү дээ.

Ганбаа: за тэгье.

Ганбаатар: За ойрд яасан сул инээдтэй болчоов?

Ганбаа: Хэ хэ, ха ха ха. Хмммм! харин инээмээргүй юман дээр инээгээд байдаг тийм нэг хачин зуршилтай болчоод байнаа. Үгүй ер нь ийм юм гэж юу байсын? Бодоод байхад саяхан болсон айхтар сагсны тэмцээнээс, бас тэр тэмцээнд бэлдэж байна гэж цөмөртөл бэлтгэл хийснээс, бас ядаж хажуугаар нь gym-д явж эхлэсэн, бүгдээрээ дээр дааж авсан ажил олигтой ахиж өгөхгүй байгаа, ганцаараа нэг цэгийн үйлчилгээний төсөл дээр махийж байгаа, хугацаа нь ойртоод л байгаа, зурагт шатсанаас болж ном машиндах хобби сэдэрсэн, “алтан сүм” уншаад ертөнцийн утга учрыг бясалгачих гээд байдаг болсон, Цээгий гэж нэг юм сэрвэрээ тохируулж дуусгахгүй удаад байгаа, Дэмбээ ах зэрэгцэж инээгээд өгдөөгөөд байгаа гэх мэт олон олон стрэссор давхацсанаас болж бага зэрэг ядаргаанд орсон байж мэдэх юм. (зарим нь хоосон марзаганал байлаа хэ хэ хэ <- тээр). Манай ажлын хэд бүүр шүүмжлэх аястай болсон байна лээ. Би ч гэж би, анзаараагүй л инээгээд яваад байсан байгаам. Одоо ямар нэг асуудалд инээх үү, эс инээх үү гэж өөрөөсөө асууж байж шийдвэр гаргадаг болсон. Цаашдаа хамаа бус инээхгүй байх тал дээр ихэд хичээнээ. Хүмүүс юун сүртэй юм гэж бодож байж магадгүй. Үнэндээ бол ноцтой асуудал болчоод байна. Учир нь манай ажлын нилээд байр суурь сайтай тохьтой томоотой нэг ах намайг дагаад аймаар сул инээдтэй болчоод, зүгээр л инээгээ л байдаг болчихсон. Баримт:

- Гэртээ: ТВ-ээр гарч байгаа реалити шоун дээр үнээ сааж байгаа хүнийг хараад тачигнатал инээж байтал, миний 2 дүү ахыгаа аймаар өрөвдцөн харжийвал яахуу?

- Утсаар: Ээж: - за 2 дүүгийн чинь хичээл ном сайн уу? би: -ха ха ха. Ээж лав асар гайхсан. Цаана чинь юу болоод байна гэж байна лээ.

- Ажил дээр: Өглөө ажилдаа инээсээр орж ирсэн Дэмбээ ахыг дагаад шалтгааныг нь асуулгүй л инээгээд байвал яах уу?

- Хоолны ширээнд: Ядаж байхад Батзориг ах онигоо яриад байхымаа. Заримдаа зүв зүгээр сууж байхад нь инээд хүрээд шоолмоор санагдаад байхын. За тэгээд манай ажлын хэдэн охидууд дагаж инээгээд би тэрнийн дагаж инээгээд тэгээд дараа нь юунаас болж инээсэн бэ гэхээр шалтгаан нь би зүгээр л шалтгаангүй инээснээс болсон байгаа байхгүй юу.

- Уулзалт: Саяхан Gobi Naranbayar 2-той уулзахад бас нэг л сул инээгээд байгаагаа анзаарав. Ажлынхантайгаа, найзуудтайгаа, гэрийхэнтэйгээ байхдаа анзаардаггүй байснаа тэгэхэд их айхтар мэдэрсэн шүү. Өчигдөрийн өдрийн унднаар ажиглаж байхад манай ажлын хэд ноцтой халдвар авсан бололтой байна лээ дээ.

- Мэссэнжэр: Хишгээ ахтай юм ярьж байснаа огцом wha ha ha ha гэж инээсэн чинь мань эр ихэд эмзэг хүлээж авах шиг болсон. Намайг дооглоод байгаа юм уу? гэснээ хариу бичихээ байгаад алга болчихсон. Тэрнээс хойш уучлал гуйж амжаагүй л явж байна. Далимд нь: Дүү нь энэ зуршилтайгаа дайн зарлаад байгаагаа хэлээд шоолж инээсэндээ уучлалт гуйж байна, хүлээж авна уу. ;)

За нэг иймэрхүү л хаваржиж байна даа.

Ганбаатар: за хүү минь! наадах чинь тун ноцтой хэрэг байна даа. Ахар сүүл мүүл бүтэн л байлээшд. Жоохон цэнзүүртэй инээж бай, сайн амарч сур айн!

Ганбаа: за

Ганбаатар: Ингэхэд би ер нь хэн юм бэ?

Ганбаа: Хэн ч биш зүгээр л статистик ч байж магадгүй, байдаг л нэг залуу. Том зорилго тавиад тэрнийхээ төлөө зүтгэвэл амжилтанд хүрнэ гэсэн нэг өгүүлбэр олж уншчихаад одоогоор өөртөө ахадсан том зорилго тавьчихсан, зүйрлэвэл өндөр даваа давахаар голын эргийн дов сондуулан дундуур чигээрээ хамаа замбараагүй дондогонуулан яваа трактор л гэсэн үг. Дунд нь эвдрэх хэмхрэх бинзэн дуусах үе зөндөө л таарах юм. Ер нь заавал ингэж зүтгэх хэрэгтэй эсэхийг би мэдэхгүй. Тэр уулан дээр гараад тэгээд хаачих вэ гэдгээ төсөөлж ч чадаагүй байгаа. Зүгээр л номноос уншсан жорын дагуу амьдарч байгаа байж мэднэ. Ингэхэд ер нь надад өөрийн гэсэн сэтгэх чадвар байгаа бол уу? Уулан дээр гарч байгаад байгаа эсэхээ үзнэ дээ. Ингэхэд яагаад зүгээр л хөдөө очоод мал маллаад л эрх дураараа айл хэсэж айраг уугаад давхихгүй, түм түжигнэсэн хотод газрын зураг ч байхгүй хаашаа ч юм зүтгээд байгаан бол?

Ганбаатар: уул нь Би асуулт асуусан юмсан. Бодоод байхад амьдрал гэдэг өчүүхэн санагдаад болохгүй юм. Гэхдээ энэ надад амьдрал хөнгөдөөд байгаа гэсэн үг биш л дээ. Буй чанар нь нэг л энгийн зүгээр л утгагүй санагдаад байх юм. Тэнэг загасхан аквариум дотороо л төрсөн. Ертөнцийг энэ аквариум л гэж боддог байх даа хөөрхий. Тэндээ л үхнэ. Загас аквариумаа аквариум гэж төсөөлж чаддаг болов уу? Бид амьдралыг төсөөлж чаддаг билүү? Бас хэн нэгний аквариум ч юм билүү. Гэснээс үхлийн тухай юу гэж боддог вэ?

Ганбаа: Үхэл үү? Өмнө нь бодож байхдаа нэг аймаар хар нүх шиг төсөөлөгдөөд байсан чинь энэ удаа бичих гэтэл арай өөр мэдрэмж төрөөд байх юм. Чиний аквариумны тухай ярианаас л болсон байх. Бавуугийн Лхагвасүрэнгийн "Одоо хэдий ингэж нэгэн гүүний унага мэт ижилдэн байвч Овоон дээр тавьсан алиныхаа яснаас үргэж явах бол доо хөөрхий " энэ үгийг Галаарид ахын блог дээрээс анх уншаад л тархинд гүнзгий шингэчихсэн.

Миний толгойд үхлийн тухай их олон салаа мөчир бүхий аврага мод бий. Тэндээс ганц хоёр мөчрийг нь энд үзүүлье.

Заримдаа би Баабарыг үхээсэй гэж боддог юм. Учир нь Телевиз Радио Сонин дээрээс талийгаач нараа хэрхэн дурсаж байгаа тухай олонтаа уншиж байсан. Үхсэнийх нь дараа л гэнэт ямар хүн байсныг нь санаж байгаа юм шиг л амтай болгон зүлгүүрдэж гарна. Үхэл ямар зүлгүүр юмуу? Үнэхээр зүлгүүр юм бол Баабар үхээсэй. Ирээдүйд хэлэх үгнүүд нь хайран хэдий ч нэгэнт хэлчихсэн үгнүүдийг нь хүмүүс магтаж бусдадаа хэлж өгөөсэй, тоогоосой гэсэндээ л ...

Бас нэг мөчир: секундийн зүү байраа сэлгэх тэрхэн агшин ямар хурдан билээ дээ. Гэтэл хүний амьдрал тэрэнтэй харьцуулахад яасан ч урт юм бэ. Төсөөлөх аргагүй урт биз дээ? Гэтэл бид өлгийнөөсөө авс рүү байраа сэлгэх тэрхэн хугацаа хүн төрөлхтөний туулсан хугацааны дэргэд бол эгээ л секундийн зүү байраа сэлгэх тэрхэн агшин гэсэн үг мөн биз дээ? Гэтэл бид бүхэл хүн төрөлхтөний түүхийн турш амьдрах юм шиг аяглаад л, өөрийн амьдралын тэрхэн секундийн зүү шиг гялс хийх мөчид л амьдрана шүү дээ. Би хүртэл нэг л их ирээдүйн амьдралд бэлтгэсэн хүн. Гэтэл энэ чинь амьдрал үргэлжилж л байна шүү дээ секундийн зүүнүүд (хүмүүс) минь.

үргэлжилнэ